EMEKLİYE ZAM VE SOSYAL MEDYA…

Biz emekliler o treni 31 Mayısta kaçırdık.

Öyle ki; 

Biz emeklilerin sadece oyları bile her hangi bir partiyi açık ara 1. Yapardı. 

Sosyal medyada yazılanları okudukça, videoları izledikçe gülmekten ölmemek buna denir diyorum. Hele, hele, (ah elim kırılsa idi de atmasa idim diyenlere) Geçti Bor'un pazarı, sür eşeği Niğde'ye sözü aklıma geliyor.

Hep şu boş laflara sarıldık; 

Başka var mı? Diyenlere ise, ne diyeceğimi şaşırıyorum.

Bir ülke bir kişiye endeksli ise, gelinen nokta bu demek bana kalıyor.

Siyaset sahnesine sıfırdan başlayıp giren AKP nasıl kazandı ise, diğer küçük partilerin kazanabileceğine önce kendimiz inanmadık.

Halbu ki; 

AKP’yi 23 yıldır iktidar yapan eski çürümüşlüktü. 

Sistem tıkanmış, 

Devlet kademeleri işlemsiz hale gelmişti.

Şuan ki ekonomik durumdan daha iyi halde olduğumuz 95’li-2000-li yılları yeni yetişen gençlik hatırlamaz.

Zam gelirdi ama ayda yılda bir kere yapılırdı.

Hayat pahalı idi ama bu kadar acımasız şekilde değildi.

Şimdi emekli kardeşlerim ağlıyor, sızlıyor, bu kadar da olmaz diye bağıran çağıran çağırana.

Nas’lar bitti. Bütçe bitti. Şuan Merkez bankası bile PPK’nın belirlediği faiz %40- Bu faizle kim iş yapar.

Hala umut var diyenlere gülmemek elde değil.

Ülkenin Merkez Bankası ha bire karşılıksız para basarken, faizler %45-50 bandına dayanmışken, umut beklemek için biraz (SAF) olmak gerekiyor.

Emeklim ağlıyor, sızlıyor, geçinemiyoruz naraları atıyor. Çarşamba’nın gelişi Salı’dan belli idi. 

Biz hala bir umuda sarılarak verecek diye bekliyoruz.

Oylarımızı bilinçli atmadığımız sürece, teslimiyeti başkalarına veririz, sonrada bize para versinler diye ağlar dururuz.

Halbu ki; 

Sistemi değiştirmek kendi elimizde, Dünya devi ABD bile Başkanını seçerken 2 dönem kuralı koyuyor, bizde ise ölene kadar olmanın yolları aranıyor.

Demokrasinin sadece dil ve lafta kaldığı yönetim şekillerin de koltuğa yapışıp gitmeyenlerin ülkesi olduğumuz sürece daha sırtımıza çok binen olacak.

Yani kısaca ; 

Biz eşeklik yaptığımız sürece sırtımıza binenler bitmeyecektir.

Bunlardan en belirgin örnek ise; Melih Gökçek’in kamu malı olan villayı nasıl zimmetine geçirdiği, villasına aldığı eşyaları bile kamu kaynaklarından karşıladığını Mansur Başkanım delilleri ile söylüyor. Nerede Devlet? Nerede adalet, birde çalan adamın oğlu iyi yağ yaptığı için bu ülkede VEKİL seçiliyor. 

Vay anasına vay benim ülkeme.

İşin Özü ise;

Biz bu şekilde devam ettikçe bunlarda asla bitmeyecektir.

Gürol ÖZTÜRK.