İNSANIN KALBİ BÜYÜR MÜ?

İnsanın kalbi büyür mü hiç? Benimki büyüdü işte. Merak etmeyin hemen. Sağlık sorunum yok. Dünyadaki tüm sevgileri doldurdum içine çünkü. Sevgi, insanı yaşamı boyunca besleyen en güzel duygudur. Verdikçe, paylaşıldıkça çoğalan bir duygudur sevgi. O yüzden büyüdü kalbim.

Ünlü yazar Yaşar Kemal'in " İnsan evrende gövdesi kadar değil, yüreği kadar yer kaplar " sözünü destekler gibi. Benim de yüreğim büyüdü. Doğayı sevdim. Ağaçları, çiçekleri, böcekleri, dereleri sığdırdım içime. Çocukluğumun geçtiği, toprakları, çayırları, tütün tarlalarını , bağlarını sevdim.

İşimi sevdim. Öğretmenliğimi. Öğrenmeyi ve öğretmeyi sevdim. Öğrencilerimin içtenliğini, onların gözlerindeki ışığı , umudu sevdim. Yıllar sonra karşılaştığımızda saygılı davranışlarını, iyi yerlere gelmelerini, toplumsal yaşamdaki başarılarını sevdim.

Yaşamı sevdim. Yaşamın tüm güzelliklerini koydum yüreğime. Güneşin doğuşunu, batışını, yağmurun sesini, yağmur sonrası toprağın kokusunu, gökkuşağının tüm renklerini sevdim. Şiirde dizeleri, şarkıda ezgileri, resimde renkleri doldurdum içime.

Yurdumu sevdim. Yurdumun dağlarını, denizlerini, müziğini, oyunlarını , yemeklerini , kültürünü sevdim. Kurtuluşunu sevdim, bağımsızlık savaşını sevdim, Ulu önderimiz Mustafa Kemal Atatürk'ü sevdim. Tıka basa doldurdum tüm sevgileri.

Ama en çok insanı sevdim…İnsan ve yurt sevgisi hem bireyin hem de toplumun ruhunu besler. Ülkemin insanı ilginçtir. Gözlemlemeye değer..

Yunus gibi sevdim yurdumun insanını. Karşılıksız, çıkarsız. Pir Sultan gibi, Karacaoğlan gibi sevdim. Onların direnişini, sevgisini. Nazım gibi sevdim Kara Fatma 'yı, Nene Hatun'u, Şerife Bacı'yı.

Sevdim,
Toprağına kök salmış çiftçiyi,
Karanlıkta ışık arayan genci,
Sabahın serinliğinde işe giden kadını,
Ve çocuklara masal anlatan dedeyi…

Yurdumun her köşesinde bir yürek çarpıyor,
Her biri benim kalbimde bir başka ritim tutuyor.
Bir dağın gölgesinde soluklanan çobanın kavalı,
Bir sınıfın tahtasına yazılan ilk harf gibi kutsal bana.

İnsan sevgisiyle büyür kalp,
Öyle bir sevgi ki, adı geçince bile gözler doluyor.
Bu sevgi bazen bir yardım eli,
Bazen bir selam,
Bazen hiçbir karşılık beklemeden yapılan bir iyilik.

Yurt sevgisi, sadece sınırlar içinde doğmak değil,
O sınırları emekle, inançla, sevgiyle korumak demek.
Toprağın sadece taşını değil,
üzerinde yürüyen insanını da sevmek demek.

Benim kalbim büyüdü,
Çünkü içine bu insanları, bu yurdu,
Ve bu yurdun insan gibi duran değerlerini sığdırdım.

Kalbimi büyüttüm ki,
Kimse dışarda kalmasın, herkes payını alsın sevgiden.

Zeki BAŞTÜRK