Bahtı Kara Maderinin Çocuğu: Uyanışın Yiğidi, Cumhuriyet’in Atası

 küllerinden

Yepyeni, tertemiz bir devlet kurdun:

Cumhuriyet.

Adı bir çocuğun ilk gülüşü kadar taze,

Bir ulu çınarın kökü kadar sağlamdı.

“Benim büyük eserim vardır” dedin.

Biri Cumhuriyet’ti;

Öteki ise o Cumhuriyet’i taşıyacak

Gür yürekli Türk milleti.

Sen bu millete yalnız yürümeyi değil,

Düşünmeyi, sorgulamayı, aydınlığı seçmeyi öğrettin.

Aklı, ilmi, vicdanı yol yaptın;

Cehaletin karanlığına ışık çaktın.

Bir köylü çocuğuna “Sen de yaparsın!” dedin,

Bir genç kıza “Bu vatan sana emanettir!” dedin.

Bize kendimize inanmayı öğrettin.

Bugün senin açtığın yollarda yürürken

Her adımda sesin duyuluyor:

“Türk milleti çalışkandır! Türk milleti zekidir!”

Bu söz bile tek başına

Bir milletin kaderini değiştirmeye yeter.

Ey büyük Atatürk,

Senin emanetin bize ağır değil;

Başımızın tacıdır.

Cumhuriyet yalnız senin değil,

Bizim nefesimiz, özgürlüğümüz, varlığımızdır.

Şimdi bu topraklara yeniden bir gölge düşmeye kalksa,

Senin yetiştirdiğin evlatlar zincir olur karşısına.

Bir Mehmet çıkar Yozgat’tan,

Bir Ayşe çıkar Aydın’dan,

Bir Hasan çıkar Erzurum’dan,

Bir Yiğit çıkar Diyarbakır’dan…

Hepsi birden der ki:

“Bu vatan sahipsiz değildir!

Rahat uyu Atam,

Milletin ayaktadır.

Fikirlerin dağlar gibi yükselmiş,

Işığın denizler gibi dalga dalga yayılmıştır.

Anadolu’nun her taşında,

Her çocuğun göz bebeğinde,

Her bayram sabahının coşkusunda,

Her özgür nefesinde

Sen varsın, hep var olacaksın.

Ve bil ki Atam…

Bahtı kara maderinin artık yalnız değil;

Milyonlarca cesur evladı var.

Senin kurduğun ülkeye,

Senin bıraktığın emanete

Göğsünü siper eden milyonlar…

Sonsuza kadar.

SEFA YÜRÜKEL